Διονύσιε Σολωμέ, σε σέ κράζω!…
February 4, 2014 at 5:26pm
Διονύσιε Σολωμέ, σε σέ κράζω!…
Ήταν ένας κόκκινος τόμος: ο Διονύσιος Σολωμός με πρόλογο του Πολυλά. Ένα βιβλίο που μεγάλωσα μαζί του. Το θυμάμαι, παιδί στο Αργοστόλι, σε περίοπτη θέση της βιβλιοθήκης του πατέρα μου, που την είχαμε πάντοτε μαζί μας όταν μετακομίζαμε από πόλη σε πόλη, σε κάθε μετάθεσή του ως διευθυντή νομαρχιών ανά την Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Έτσι ήταν που ο Σολωμός βρέθηκε από τότε Continue reading
Ουδετερότητα, εν καιρώ πολέμου, δεν υπάρχει.
Υπάρχει το “ή μαζί μας ή εναντίων μας” που εφαρμόζεται από όλους σε κάθε αντιπαράθεση.
“Το έθνος να λυπάστε,
αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε,
που δεν υψώνει τη φωνή, παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται, παρά μονάχα μεσ’ τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί, παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε,
που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς, από χρόνια βουβαμένους.”
(Kahlil Gibran)
3-4 άνθρωποι περιμέναν στην ουρά να εξυπηρετηθούν στο αρτοποιείο.
Πήρα σειρά πίσω από το παλικαράκι που ήταν τελευταίο.
Στο καπάκι, από πίσω μου 2 κυρίες πήραν θέση.
Μια 3η κυρία που μπήκε μετά, μου απευθύνεται να με ρωτήσει αν πρέπει να περιμένει από πίσω μου, Continue reading
Russian tradition
Είχα πάει να του παραδώσω κάτι αεραγωγούς που μου παράγγειλε περνώντας από την Αθηνάς. Ήταν περίπου τέτοια εποχή κάπου στα μέσα του 90 και έφτιαχνε το “Μέρα Νύχτα”, το φημισμένο αργότερα μπαράκι της πλατείας της Νέας Σμύρνης που κατέλαβε το κτίριο του πρώην αστυνομικού τμήματος ΚΒ όταν αυτό μετεστεγάστηκε.
Τον ήξερα κι από παλιά, γιατί ήμουν στο δημοτικό με την αδερφή του συμμαθητής, αλλά δεν ήξερα ότι καταπιάνεται με ανακαινίσεις και τέτοια πράματα.
Βρέθηκα στο σημείο που παλαιότερα είχα ξαναβρεθεί για εξακρίβωση στοιχείων, όταν αλητεύαμε με τα μηχανάκια και μας είχαν άχτι οι “Ζητάδες” και μας μπαγλαρώνανε όπου μας έβρισκαν. Το άλλοτε τρομαχτικό ΚΒ Continue reading
Μπορεί κάποιος, οποιοσδήποτε – ας πούμε κάποιος πρωθυπουργός – να πάει σε μια Ελβετική τράπεζα και να ζητήσει – να απαιτήσει να του πουν αν έχει κάποιος “τάδε” λογαριασμό σε αυτή τη τράπεζα?
Και αν η τράπεζα δε θέλει να του πει και απλά του απαντήσει όχι? Τι μπορεί να κάνει από εκεί και πέρα αυτός ο κάποιος οποιοσδήποτε πρωθυπουργός – λαγκάρντ?
Το διατηρητέο κτίριο της οδού Αθηνάς 13 (δίπλα από το παλιό μου μαγαζί για όσους γνωρίζουν) είχε κτιστεί το 1860… ως ξενοδοχείο ξεκίνησε.
Ύστερα από αρκετές δεκαετίες ξενοδοχειακής δόξας, άλλαξαν οι καιροί και θέλαν την οδό Αθηνάς περισσότερο εμπορική και τα ξενοδοχεία της οδού υποβαθμίστηκαν σε πορνεία.
Από το βιβλίο του Καζαντζάκη “Ταξιδεύοντας Ιαπωνία – Κίνα”
Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει σε ένα σημείο κάτι που μοιάζει να είναι αυτό που ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει για “τη ζωή που τραβά την ανηφόρα”.